Nga Çun Lajçi
Sa mirë me qenë artist, m’tha dikush tek po zbrisja kodrave plot varre! Arstisti edhe ndër varre i gjenë rrugët e ato i bahen skenë! Fjalët i vinë nga gurët mbi kokat e heshtuna!
Unë vazhdova tëposhtëzës për n’qytet. N’heshtje!
Nji buzëqeshje e dhunshme mi shtrembnoi buzët. E idhët ishte ajo buzëqeshje e zorshme! Pelim ma bani gjuhën.
Pështyna si i papuni që e pështynë fatin e vet! Por varreve iu kërkova falje!
Po, mirë asht me qenë artist, pëshpërita n’ecje. Por jo ne nji vend ku fjala e parë asht besa e dora e shtrime e fjala e dytë premja n’besë e dora grusht!
Ai mirë tha__ artist me qenë e me folë me vetvetën!
Por ai s’e din se artisti flet edhe me do rrugë që pusetat i kan pa kapak e t’thehen kambët! Edhe me do kafshë t’kastruem që herë-herë t’kafshojnë e herë-herë ti lëpijnë duert! Edhe me do fotografi që rrinë mureve e nuk flasin! I kan shlye rrezet, por jo ato t’pasqyres së Rekut, që lodrojnë kodrave të Files, po të harresës së do ministrave që bajnë kulturë me mjekrrat e tyne!
Ai mirë tha__Artisti i gjenë fjalët edhe ndër varre! Rrugëve i gjenë andrrat e s’ mungojnë kurrë njerëzit!
Por cilët njerëz e cilat andrra?
Ata ndër varre?
Andrrat e fjetuna n’eshtna?
Unë jetoj në nji vend ku vjedhja asht ma e randësishme se arti!
Rrena asht ma e sakt se e vërteta!
Kurvnia virgjinitet e dia mos die e bukuria shëmti!
Rujna Zot!
Qëllon dikush n’rrugë e me plot dashni të thot: ___Ju artistët edhe rrugëve flisni sikur t’ishit n’skenë!
E si t’mos flas kur jetoj ne nji vend ku t’gjithë janë t’pa fajshëm e zinxhirët e hajnisë i kanë t’lidhun të fajdexhiu e dallaverxhiu!
Rujna Zot prej atyne që bajnë be n’besën e vet!
Discussion about this post